محققان دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران به مطالعه بررسی تولید نانوپارتیکل‌های بیوپلیمری لود شده با کارواکرول (استخراج شده از گیاه مرزه) و اثر ضد سرطانی آن‌ها بر روی سلول‌های سرطان معده پرداختند.
دکتر شهریار شاکری، مجری طرح درباره این طرح گفت: سرطان معده یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در مردان است که به دلیل عوامل ژنتیکی، مصرف زیاد نمک، نگهدارنده‌های غذایی، سیگار و الکل ایجاد می‌شود. این سرطان اکثرا به دلیل رژیم غذایی نامناسب ایجاد شده و شیمی درمانی نیز یکی از راه‌های درمان آن است. البته این شیوه درمان دارای عوارض جانبی زیادی برای بیمار بوده و از این رو امروزه برای جلوگیری و درمان اکثر بیماری‌ها از اسانس‌ها و یا عصاره‌های گیاهی با خاصیت آنتی اکسیدانتی و ضد سرطانی استفاده می‌شود.
وی افزود: برای مثال کارواکرول که از گیاه مرزه استخراج می‌شود، دارای اثرات ضد سرطانی بوده، اما حلالیت آن در آب پایین است. از این رو در این تحقیق هدف استفاده از نانوپارتیکل‌های بیوپلیمری است که بتوانند کارواکرول را در داخل خود کپسوله کرده و با کنترل آزادسازی آن، حلالیت و اثر ضد سرطانی آن را بر روی سلول‌های سرطان معده افزایش دهند. نتایج این تحقیق نشان دادند که نانوپارتیکل‌های بیوپلیمری تولید شده از روش نانوپرسیپیتاسیون مقدار زیادی از کارواکرول را در داخل خود انکپسوله کرده و اندازه آن‌ها 42±132 نانومتر است.
این محقق در ادامه گفت: رهاسازی کارواکرول از نانوپارتیکل‌های تولید شده نیز بطور کامل کنترل شده است؛ همچنین بررسی‌های کشندگی نانوپارتیکل های حاوی کارواکرول بر روی سلول‌های سرطان معده نشان داد که قابلیت کشندگی کارواکرول بدام افتاده در نانوپارتیکل‌ها در مقایسه با کارواکرول آزاد بسیار افزایش یافته است. نتایج این تحقیق نشان دادند که نانوپارتیکل‌های بیوپلیمری قابلیت بدام انداختن کارواکرول را دارند و اثرات ضد سرطانی کارواکرول بدام افتاده بطور قابل ملاحظه‌ای افزایش پیدا کرده است. همچنین در آینده بدام انداختن و کپسوله کردن کارواکرول همراه با داروهای شیمی درمانی در داخل این نانوپارتیکل‌ها می‌تواند به درمان بهتر سرطان معده کمک کند.
نتایج این تحقیق در قالب مقاله‌ای در مجله بین‌المللی بیوتکنولوژی به چاپ رسیده است.