با توجه به بررسی‌های انجمن روان‌شناسی ایالات متحده، نزدیک به دو سوم افراد تحت استرس‌های مزمن در این کشور اعلام کرده‌اند که از اثرات جسمی مرتبط با آن نیز رنج می‌برند.
استرس می‌تواند حداقل 8 علامت خاموش روی بدن داشته باشد. ابتلا به کهیر، نوسانات وزن، سردرد، مشکلات گوارشی، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن، آکنه، مشکلات حافظه و ریزش مو از اثرات خاموش ناشی از استرس هستند.
کهیر: اگر شما به طور ناگهانی دچار برجستگی‌های قرمز رنگ شدید، نباید آلرژی را مقصر بدانید چون احتمالا تحت استرس شدید این علامت در شما بروز کرده است. هنگامی که بدن استرس بیش از حد را برای یک دوره کوتاه یا طولانی تجربه می‌کند، سیستم ایمنی بدن ضعیف شده و بدن شروع به انتشار هیستامین برای مبارزه با بیماری‌ها می‌کند. زمانی که سیستم ایمنی بدن در اثر استرس ضعیف می‌شود، پوست می‌تواند توسط موادی که هرگز به آنها حساسیت نداشته‌اید، مانند صابون، سرما، گرما، لوسیون و مواد شوینده تحریک شود و واکنش‌های آلرژیک از خود نشان دهد.
نوسانات وزن: استرس باعث انتشار هورمون کورتیزول می‌شود که خود منجر به اختلال در توانایی بدن شما برای پردازش قند خون و اختلال در سوخت و ساز چربی، پروتئین و کربوهیدرات می‌گردد. این روند افزایش و یا کاهش وزن را به دنبال دارد. علاوه بر این استرس می‌تواند شما را تشویق به انجام رفتارهای ناسالم تغذیه ای مانند پرخوری کند.
سردرد: اگر شما سابقه سردردهای جدی نداشته‌اید و به طور ناگهانی دچار این نوع دردهای تپش‌دار و مداوم می‌شوید، ممکن است بیش از حد تحت استرس باشید. استرس باعث آزاد شدن مواد شیمیایی می‌شود که می‌تواند تغییرات اعصاب و عروق خونی را در مغز به دنبال داشته باشد و سردرد را به ارمغان بیاورد. اگر شما مستعد ابتلا به میگرن باشید، استرس می‌تواند آغازگر حملات میگرن باشد یا سیر آن را وخیم‌تر کند.
مشکلات گوارشی: استرس می‌تواند عملکرد دستگاه گوارش را نیز مختل کند و آن هم با افزایش میزان اسید گوارشی و ایجاد سوزش سر دل. همچنین این عامل مخل روانی باعث تخلیه آهسته‌تر مواد غذایی از معده شده و نفخ و گاز و حتی دل درد و اسهال را به همراه دارد.
تضعیف سیستم ایمنی بدن: استرس با سرکوب سیستم ایمنی بدن، شما را در معرض ابتلای آسان‌تر به بیماری‌های ویروسی قرار می‌دهد در حالی که توانایی بدن شما برای مبارزه با آنها کاهش می‌یابد.
ابتلا به آکنه: ابتلا به آکنه فقط کابوس مربوط به دوران بلوغ نیست و اگر شما به طور ناگهانی دچار این عارضه شدید، بدانید که شاید یک عامل استرس‌زا در اطرافتان است. افزایش تولید هورمون کورتیزول در نتیجه استرس باعث می‌تولید چربی بیشتر توسط غدد پوست می شود و این چربی اضافه در داخل فولیکول های مو به دام می افتد و تولید جوش می کند.
اشکال در تمرکز: انتشار بیش از حد هورمون کورتیزول منجر به بروز مشکلات تمرکز و همچنین ابتلا به افسردگی و اضطراب توأمان می‌شود.
ریزش مو: ممکن است شنیده باشید که استرس باعث ریزش مو می‌شود. استرس‌های شدید و حمله‌ای نظیر صدمات و جراحی‌ها، بیماری و ... می‌تواند به دو نوع ریزش مو منجر شود: در نوع شایع‌تر ریزش مو ناشی از استرس، رشد موها متوقف شده و برای مدتی به جای موهای ریخته شده، مویی رشد نمی‌کند. از این رو 2 تا 3 ماه بعد فرد به شدت کم‌مو به نظر می‌رسد. طبیعتاً این وضعیت با تاثیر بر روحیه فرد، او را دچار استرس بیشتر می‌کند. در صورتی که حملات استرس تخفیف یابد، این ریزش مو طی مدت 6 تا 9 ماه برطرف خواهد شد.
در نوع دیگری از ریزش موی ناشی از استرس، گلبول‌های سفید خون به فولیکول‌های مو حمله می‌کنند. در این نوع ریزش مو، معمولا موها به طور منظم می‌ریزند (سکه‌ای). گسترش و شدت یافتن استرس و ریزش مو می‌تواند به ریزش مو در تمام سطح سر، و حتی در موارد شدید در تمام سطح بدن منجر شود. در این نوع ریزش مو، رشد موها به مرور شروع خواهد شد، ولی قطعاً درمان‌های پزشکی نیاز خواهد بود.