زخم معده یک بیماری گوارشی است که چنانچه در مراحل اولیه مورد تشخیص و درمان قرار نگیرد، وضعیتی بحرانی برای فرد به وجود می‌آورد. با کمی دقت، روزانه اشخاصی را می‌بینیم که از انواع بیماری‌های گوارشی؛ خصوصاً زخم معده شکایت دارند. این در حالی است که اکثراً پس از یکی دو بار مراجعه به پزشک، از ادامه درمان مایوس شده و استفاده از انواع خود درمانیها را ترجیح می‌دهند؛ چرا که بعضاً معتقدند زخم معده بیماری چنان مهمی نیست و با رعایت یکی دو مورد ساده خوراکی بر طرف می‌شود.

زخم معده چیست و چگونه ایجاد می‌شود؟ به از بین رفتن قوام مخاطی معده و اثنی عشر که به علت التهاب، منجر به نقص لایه مخاطی می‌گردد زخم‌های معده و اثنی عشر اطلاق می‌شود. در شرایط عادی لایه‌ای از بیکربنات که ماده‌ای قلیایی است سلولهای معده را می‌پوشاند که در واقع این لایه محافظی است که سلول‌ها را از تماس با اسید معده محفوظ می‌دارد. هرگاه این لایه به علت وجود عواملی تخریب گردد، تماس سلول‌ها با اسید می‌تواند باعث از بین رفتن آن‌ها و التهاب و زخم گوارشی شود. در حال حاضر شایع‌ترین علت زخم‌های معده، وجود نوعی باکتری به نام هلیکوباکترپیلوری است.

این باکتری در مخاط معده 70 تا 80 درصد مردم کشورهای جهان سوم و 20 تا 50 درصد مردم کشورهای صنعتی یافت می‌شود. هر عاملی که بتواند لایه بیکربنات روی سلول‌ها را از بین ببرد می‌تواند باعث زخم معده شود؛ به خصوص وقتی همراه با هلیکوباکترپیلوری باشد؛ همچنین سیگار، الکل و مواد اسیدی مانند: ترشی‌ها و سرکه و مواد محرک مثل مصرف به یکباره ادویه‌های تند می‌تواند به کمک این باکتری سد مخاطی را بشکند و با تاثیر بیشتر اسید بر روی محل، باعث ایجاد زخم شود. به جز این مواد داروهای شیمیایی نیز اکنون یکی از علل شایع زخم‌های معده محسوب می‌شوند؛ نظیر: مسکن‌های ضد التهابی غیر استروئیدی که از این گروه ایبوپروفن، دیکلوفناک سدیم، ناپروکسن و ایندومتاسین را می‌توان نام برد.

زخم معده عوارض کدام بیماری‌ها می‌باشد که می‌توان گفت در اثر بی توجهی و عدم درمان به وجود آمده است؟ زخم معده، خود یک بیماری است ولی می‌تواند همراه با سایر بیماری‌ها نیز دیده شود. در بعضی بیماری‌های شدید مثل سکته‌های مغزی و قلبی یا بیماریهای بسیار شدیدی که منجر به بستری بیمار در بخش‌های ویژه (ICU) می‌شود، گاهاً بیمار دچار خونریزی معده می‌گردد که اصطلاحاً به آن زخم ناشی از استرس می‌گویند که در این حالت مخاط معده به علت تخریب سد محافظتی خود دچار زخم‌های بسیار ریز و کوچک و گاهی بزرگ می‌گردد؛ به طوری که خون از درون این زخم‌ها ترشح می‌شود. موارد نادری نیز وجود دارد که به علت فعالیت بیش از حد سلول‌های اسید ساز معده میزان ترشح اسید بسیار بالا است. گاهی حتی تومورهایی وجود دارند که سبب ترشح بیش از حد هورمون محرک ترشح اسید معده می‌شوند.

مصرف چه مواد خوراکی یا دارویی در ایجاد و تشدید زخم معده دخیل است؟

سیگار، الکل، مواد اسیدی و خصوصاً مصرف داروهای مسکن در تشدید و ایجاد زخم معده و اثنی عشر موثرند.

استرس؛ عامل شایع دردهای گوارشی

تاثیر مصرف ترشیجات در ایجاد این عارضه چگونه می‌باشد؟ مصرف مواد اسیدی مثل ترشیجات در صورتی که عوامل دیگری چون وجود هلیکوباکتر یا مصرف مسکن‌های غیر استروئیدی ضد التهابی وجود داشته باشند یا فرد مصرف الکل یا استعمال سیگار داشته باشد می‌تواند فرایند ایجاد زخم معده را سرعت بخشد.

آیا ترشح ماده‌ای داغ در قفسه سینه و ناحیه شکم همراه با درد، به زخم معده مرتبط می باشد؟ این حالت اغلب به علت ریفلاکس اسید یا صفرا از معده به مری و حتی حلق ایجاد می‌شود و کمتر به زخم معده مربوط است؛ مگر اینکه زخم بزرگی وجود داشته باشد. در واقع احساس وجود ماده‌ای ترش مزه یا تلخ در دهان و سوزش مری اغلب نشانگر ریفلاکس اسید است. وجود استرس بیش از حد باعث ترشح هورمون‌هایی نظیر آدرنالین می‌شود که این هورمون‌ها با تحت تاثیر قرار دادن سدهای محافظتی مخاط معده باعث کاهش مقاومت این سدها شده و می‌توانند در تسریع ایجاد زخم موثر باشند. گفتنی است؛ افرادی که بسیار عصبی هستند یا بسیار منظم و دقیق بوده و با استرس فراوان کارهای خود را انجام می‌دهند بیشتر دچار زخم‌های گوارشی می‌شوند.

تاثیر مواد خوراکی (چیپس، پفک و ...) به ویژه در کودکان چه میزان احتمال بروز بیماری را افزایش می‌دهد؟ این مواد غذایی اگر چه برای سلامتی کودکان بسیار مضر هستند اما تا کنون مشخص نشده که بتوانند باعث زخم‌های گوارشی در معده و اثنی عشر شوند.

ریزش مو علامتی شایع و ناراحت کننده است. بیشتر افرادی که به متخصص پوست مراجعه می کنند از ریزش مو (به عنوان شکایت اول یا دوم) شاکی هستند ولی…
 
در حقیقت اکثر افراد دارای ریزش غیر طبیعی مو نمی باشند. مفهوم و علت ریزش غیر طبیعی مو با معاینه دقیق توسط متخصص پوست و مو معلوم می گردد. طاسی و کم شدن مو را می توان به دو نوع تقسیم کرد:
الف) حالتی که در آن فولیکول های مو (پیاز مو) به طور دایمی تخریب شده و از بین رفته اند.
به این وضعیت  “ریزش مو به دلیل بروز جوشگاه (اسکار)” می گویند و در آن طاسی غیر قابل برگشت است. این دسته از طاسی ها (به شرط این که فرآیند مولد طاسی خاموش شده و یا بیماری تحت کنترل در آمده باشد) به کاشت موی طبیعی پاسخ درمانی خوبی می دهند. علل به وجود آورنده این نوع ریزش مو بسیار متنوع بوده و برخی از آنها عبارتند از:
 
عفونت های قارچی و میکروبی پوست، محل بهبودی برخی از امراض پوستی مانند جوش غرور جوانی، لوپوس، آسیب هایی که به پوست وارد می شود از قبیل سوختگی ها و جراحات گوناگون پوست و جوشگاه (اسکار) در محل بخیه های بعد از اعمال جراحی پوست مثلا پس از عمل جراحی کشیدن پوست صورت.

ب) کم شدن مو که در آن آسیب دایمی به ریشه مو وارد نشده است.
 
به این وضعیت  “ریزش مو بدون بروز جوشگاه”  اطلاق می گردد. مواردی از این نوع ریزش مو برگشت پذیر و قابل ترمیم کامل بوده و در مواردی هم طاسی حاصله غیر قابل برگشت است. علت مورد اخیر این است که آسیب های جزیی و مکرر به پیاز مو موجب از دست رفتن توانایی ترمیم و بازسازی مو شده و به تدریج ریشه مو به صورت غیر قابل برگشت از دست می رود. برخی از علل شایع این نوع طاسی عبارتند از:
دستکاری ها و کشش بیش از حد وارده به مو بر اثر شانه، برس، کش و تل سر، رنگ مو، مش، سشوار و غیره، فقر مواد غذایی، اختلالات هورمونی، مشکلات عصبی که در آن فرد به صورت عمدی ولی غیر ارادی موهایش را می کند و به آن تریکوتیلومانیا می گویند، بیماری های تب دار، اعمال جراحی وسیع، داروها، مسمومیت ها، اشعه درمانی، شیمی درمانی، ریزش موی مردانه و طاسی به دلیل مسایل مادرزادی و ریزش موی پس از زایمان.
به طور کلی شایع ترین علت ریزش مو در آقایان و خانم ها ریزش موی مردانه (آندروژنتیک) است. البته طرح و مدل این نوع طاسی در خانم ها و آقایان متفاوت می شود. این نوع ریزش مو پاسخ درمانی بسیار خوبی به پیوند موی طبیعی می دهد.
به طور معمول روزانه حدود ۱۰۰ تار مو ریخته و اگر هر روز شستشوی موها انجام شود ریزش ۱۲۰ تا ۱۵۰ تار مو نیز طبیعی تلقی می گردد.
برای اینکه بدانید آیا واقعا ریزش موی غیر طبیعی وجود دارد بایستی حداقل یک هفته سر را نشویید و در این مدت همه موهای ریخته شده را جمع آوری و به تعداد روزها تقسیم نمایید. اگر از این عدد بیشتر باشد بایستی به فکر را چاره باشیم. راه دیگر برای دانستن این مطلب آن است که یک دسته حدود یک صد تایی از موها را با دست به آهستگی بکشیم. اگر فرد روز قبل حمام نکرده باشد در حالت طبیعی ۴ تا ۵ عدد کنده می شود و از این بیشتر نیاز به بررسی و درمان دارد. بهتر است این تست در چند نقطه سر انجام شود.

گاهی ریزش مو در جریان امراض و مسایل دیگر رخ داده و علامتی از آن بیماری و مشکل است و در این حالت در اکثریت موارد، درمان آن بیماری به طور خودبخود موجب بهتر شدن ریزش موها، البته در طول زمان (گاهی چندین سال) می گردد. مثال هایی از این نوع ریزش مو عبارتند از:
امراض عفونی به خصوص با تب بالا، انواع سوء تغذیه و کمبود مواد غذایی به خصوص کمبود آهن (که در  خانم ها از علل بسیار مهم ریزش مو است)، کمبود اسید فولیک و کمبود پروتئین ها، اختلالات هورمونی مثل امراض غده تیروئید (کم کاری یا پرکاری)، اختلالات تخمدان، بیماری های غده هیپوفیز و آدرنال، کلیه امراض داخلی که ماهیت مزمن و طول کشیده دارند مثل انواع سرطان ها، نارسایی کلیه و کبد، مسمومیت با آرسنیک، تالیوم و مرگ موش، مصرف بیش از حد ویتامین A و E، شیمی درمانی و رادیوتراپی سرطان ها، استرس های روحی، افسردگی دایمی و عدم تعادل روانی، اعمال جراحی به خصوص عمل های بزرگ و طولانی، مصرف طولانی مدت داروهای اعصاب (کاربامازپین و لیتیوم)، برخی داروهای ضد فشارخون، ایندومتاسین (داروی مسکن و ضد درد)، جنتامایسین (آنتی بیوتیک)، آکوتان (ضد جوش غرور جوانی)، وارفارین (داروی ضد انعقاد خون)، آمفتامین (داروی کم کننده اشتها) و داروهای ضد سرطان و قطع مصرف طولانی مدت قرص ضد حاملگی و کورتون.
نکته حایز اهمیت در مورد علل فوق این است که در اغلب موارد شروع ریزش مو در چند ماه بعد از عامل به وجود آورنده ریزش مو بوده و لذا پیدا کردن رابطه علت و معلولی برای بیمار مشکل می باشد. در این نوع طاسی معمولا ریزش مو در فاز تلوژن رخ می دهد یعنی موهای ریخته شده دارای انتهای شبیه گرز هستند و لذا گاهی بیمار تصور می کند که این قسمت برآمده ریشه مو است در صورتی که این موضوع درست نیست. بعضی مواقع هم موهای ریخته شده در فاز آناژن هستند که در این حالت موها شکل گرز مانند نداشته و گاهی خرد شده می باشند.
پس از درمان عامل به وجود آورنده ریزش مو، مجددا موها رشد خواهند کرد ولی ممکن است یک سال  و یا بیشتر طول بکشد تا موها به طور کامل در آمده و زیبایی  آن به حالت اول برگردد.
در اینجا چند مورد اختصاصی از این نوع ریزش مو ذکر می گردد:

ریزش مو پس از زایمان
در حاملگی به دلیل سطح بالای استروژن (هورمون زنانه) در جریان خون اکثر موها وارد فاز رشد فعال (آناژن) شده و لذا طول عمر موها بیشتر، ریزش موها کمتر و موها پرپشت تر می گردند. پس از زایمان به دلیل کاهش ناگهانی هورمون زنانه یکباره تعداد زیادی از موها وارد فاز استراحت شده و متعاقبا می ریزند. به این دلیل ریزش موها (که گاهی شدید هم است) ۳ تا ۵ ماه پس از زایمان رخ داده که طبیعی است و جای نگرانی ندارد.
 البته لازم به تذکر است که اگر شیر دادن به نوزاد پس از زایمان وجود داشته باشد، ریزش مو در طول آن مدت هم ادامه  داشته  وتا حدود ۲ تا ۳ ماه پس  از اتمام شیردهی تداوم دارد. در ریزش مو به دلیل زایمان همه موهای ریخته شده دوباره در می آیند و فقط فرد بایستی مراقب وضعیت تغذیه ای خود به خصوص از نظر آهن، اسید فولیک و پروتئین ها باشد.

ریزش مو به دلیل کشش بیش از حد
گاهی خانم ها موهایشان را کاملا به عقب کشیده و با کش یا تل محکم می بندند. فشار و کشش وارده به موهای جلوی سر در دراز مدت باعث کم پشتی موی جلو و کناره های پوست سر دختران و پسران جوان است. در صورتی که عامل کشش سریعا مرتفع گردد معمولا ریزش مو قطع شده و موها مجددا رشد می کنند ولی چنانچه عامل تحریکی برای مدت های طولانی ادامه داشته باشد، ممکن است منجر به ریزش غیر قابل برگشت موهای سر شود و در این حالت پیشانی فرد بلند تر از حد طبیعی می گردد.

ریزش مو به دلیل دستکاری
استفاده بیش از حد از سشوار، رنگ مو، بیگودی، ژل، تافت، مش و خلاصه هر گونه  دستکاری زیاد موها (حتی برس زدن زیاد) در دراز مدت باعث ریزش موها می گردد. شستشوی خیلی زیاد سر با شامپوهای قوی نیز سبب ریزش موهای سر می گردد.

ریزش مو به دلیل رژیم های لاغری
رژیم غذایی که شدیدا کمبود پروتئین و آهن داشته باشد (مثل گیاهخواری و خام خواری) موجب ریزش مو می گردد. علت این است که قسمت عمده مو از پروتئین تشکیل شده است. همچنین در رژیم های لاغری سریع که فرد می خواهد در مدت کوتاهی وزن زیادی کم کند، ریزش شدید موها مشاهده می گردد. رژیم های غذایی ملایم از این نظر بهتر هستند. کمبود برخی ویتامین ها مانند ویتامین A، E، H (بیوتین) و B5 و همچنین کمبود روی، گوگرد و مس باعث بروز ریزش مو می گردد.

بی شک یکی از عناصر زیبایی در انسان داشتن موهای سالم و پرپشت می باشد موی سر با افزایش سن به طور طبیعی پرپشتی خود را ازدست داده و در زنان و مردان با الگو های مختلف می ریزد. برای پیشگیری و اقدام سریع در مورد ریزش مو بهتر است که روند طبیعی رویش و رشد موهای سرمان را بشناسیم .
در واقع موی سر ما در هر ماه تقریبا 1 سانتی متر رشد می کند. عمر هر تار مو معادل 2 تا 3 سال می باشد و در هر ماه 90 % از موی سر رشد خواهد کرد و 10% باقیمانده در حال استراحت خواهند بود. مو های در حال استراحت پس از 3 تا 4 ماه ریزش کرده و جای خود را به تار موهای جدید می دهند.
در برخی دوره های زندگی سرعت و میزان ریزش مو از رویش مجدد آن پیشی گرفته و مشکل ریزش مو و کم پشت شدن موی سر پیش می آید این موضوع میتواند به عنوان زنگ خطری برای ازدست دادن مو و نیز شناسایی  بیماریهای منجر به ریزش مو شناخته شود.
ریزش مو یک علامت هزار سوال
زمانیکه فردی دچار ریزش مو می شود بهترین اقدام مراجعه به پزشک در اولین فرصت ممکن است. علت ریزش مو بایستی به درستی شناخته شود شاید لازم باشد از شما آزمایش خون به عمل آید.
ریزش مو می تواند در نتیجه علل بسیار متفاوتی بروز کند رژیم غذایی نامتعادل و کمبود برخی مواد مغذی ، استرس، بیماریها و مصرف برخی اقلام دارویی ممکن اسن ریزش مو را بدنبال داشته باشند.
به هم خوردن تعادل هورمونهای جنسی، اختلال غده تیروئید با ریزش مو همراهند همچنین بسیاری از خانمها 3 ماه پس از بارداری دچار ریزش مو می شوند گذراندن بازه زمانی با  استرس شدید مانند جراحی نیز می تواند باعث ریزش مو شود ضمن  اینکه گاهی ریزش مو به عنوان زنگ خطری برای بیماریهای تشخیص داده نشده نیز می باشد برای مثال تشخیص دیابت در برخی افراد با شکایت از مسئله ریزش مو آغاز می شود.
مصرف برخی اقلام دارویی مانند داروهای رقیق کننده خون، برخی از اقلام دارویی مبتلایان به پرفشاری خون و نقرس قرصهای ضد بارداری و ضد افسردگی و همچنین دریافت بیش از حد ویتامین A با ریزش مو همراه است. مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات تکمیلی به شما کمک می کند.تا علت بروز ریزش مو خود ا بهتر بشناسید و برای آن اره ای مناسب بیاندیشید.

بسیاری از ما بر این باوریم که پوست و مو بیشتر از آنکه تحت تاثیر تغذیه قرار داشته باشند متاثر از مواد آرایشی و بهداشتی می باشند این باور چندان درست نبوده و باید گفت که ریشه بسیاری از مشکلات پوست ومو از جمله ریزش مو، خشکی پوست و مو، شکننده بودن ناخنها می تواند در کمبود های تغذیه ای باشد. بسیاری از املاح و ویتامینها در حفظ سلامت پوست و مو نقش دارند از آن جمله می توان ویتامینC، روی، مس، کلسیم، منیزیم، آهن را نام برد. اما در زمان ریزش مو چگونه می توانیم به احیای مجدد مو و پرپشتی آن کمک کنیم؟
یکی از راههای تقویت موی سر کمک گرفتن از ترکیبات گیاهی و املاح و ویتامینهای مناسب برای رشد موی سر است.
کاهش سرعت ریزش مو به خصوص در صورتی که از الگوی ریزش موی مردانه تبعیت نماید استفاده از مهار کننده های طبیعی آنزیم 5 آلفا ردکتاز می باشد از جمله این عصاره های گیاهی نخل اره ای (Sawopalmetto) و عصاره چای سبز را می توان نام برد همچنین عنصر روی نیز تا حدودی این اثر را دارد بعلاوه روی به همراه ویتامین C در ساخت کلاژن مورد نیاز است و کمبود روی به عنوان یکی از علل اصلی ریزش مو معرفی شده است  از سوی دیر معلوم شده که دریافت اسید آمینه ال- لیزین به برداشت بهتر روی در بدن کمک کرده و باعث روند رو به بهبود ریزش مو  شده و رویش مجدد موی سر را تسریع می کند همچنین اسید آمینه ال- سیستئین نیز در کنترل ریزش مو موثر است در واقع این آمینو اسید در بدن به سیستین تبدیل می شود که برای تولید کراتین به عنوان پروتئین اصلی موجود در ساختمان تار مو ضروری می باشد .
از ویتامین ها با نقش کاملا شناخته شده در حفظ موی سر و پیشگیری از ریزش آن بیوتین، اسید فولیک و نیاسین میباشد که برای تقسیم سلولی و رشد سلول مورد نیازند.
همواره به خاطر داشته باشید هر اقدامی در زمان مناسب بهترین نتیجه را به همراه خواهد داشت در خصوص ریزش مو نیز همین طور است قبل از آنکه دیر شود اقدام کنید زیرا بسیاری از افراد وقتی نزدیک به 40 درصد موی سر خود را از دست می دهند متوجه تغییر واضح می شوند پس قبل آنکه دیر شود برای این مشکل چاره ای بیاندیشید...