نوشیدنی محبوب اغلب ما ایرانی‌ها، چای است، اما به تازگی قهوه هم جای خودش را در بین ما باز کرده است.اگر از “کلاس” ظاهری که قهوه با خود به همراه می آورد، بگذریم، بهتر است درباره فایده‌های آن هم قدری اطلاع داشته باشیم. شاید تعجب کنید اگر بدانید در ده سال اخیر، نوزده هزار بررسی در مورد این فایده‌ها انجام شده و نتیجه اغلب آنها هم به نفع قهوه تمام شده است.ماده‌ای که در قهوه وجود دارد و آن را از این همه امتحان سربلند بیرون آورده، “کافئین” نام دارد. قهوه در مقدار مساوی، چیزی حدود سه و نیم برابر بیشتر از چای و کولا کافئین دارد.
البته بعضی از خواص قهوه هم مربوط به کافئین نیست. قهوه، آنتی اکسیدان های زیادی هم دارد، مثل کلروژنیک و توکوفرول که باعث برخی اثرهای شفابخش آن می شود. به اضافه ی مواد معدنی مثل منیزیم که معلوم شده می توانند در بهبود پاسخ بدن به انسولین و اصلاح متابولیسم گلوکز مؤثر باشند.
نوشیدن قهوه موجب کاهش خطر ابتلا به سرطان رحم میشود
پژوهشگران ژاپنی اعلام کردند: بر اساس دستاوردی که آنها به دست آورده اند، نوشیدن روزانه قهوه توسط زنان موجب کاهش خطر ابتلای آنان به سرطان رحم می شود. یک تیم تحقیقاتی از وزارت بهداشت، رفاه و کار ژاپن با همکاری پژوهشگران ژاپنی دانشگاه توهوکو تحقیقی را در این زمینه بر روی زنان انجام داده اند.
به گزارش ان .اچ .کی ، پژوهشگران ژاپنی گفتند، در جریان تحقیقات خود متوجه شده اند که خطر گسترش سرطان رحم در بین زنانی که روزانه دو فنجان و یا بیشتر قهوه می نوشند، در مقایسه با زنانی که یک تا دو فنجان قهوه در هفته می نوشند، به نصف می رسد.
پژوهشگران همچنین دریافته اند که نوشیدن قهوه با هورمونهای جنسی زنان در ارتباط است و به طور آشکار بر یائسگی آنان تاثیر دارد.
پروفسور کیوشی ایتو یکی از اعضای تحقیقاتی دانشگاه توهوکو گفت: ترکیبات مختلف قهوه برای کاهش خطر ابتلای افراد به سرطان ، با یکدیگر در ارتباط هستند.
ایتو افزود: اگر این تیم ژاپنی بتواند این موضوع را تعیین کند که کدام یکی از ترکیبات قهوه بزرگترین نقش را در کاهش خطر ابتلا به سرطان دارد،کمک بزرگی در پیشگیری از بروز سرطان و درمان این بیماری خواهد کرد.
کارنیتین Carnitine یا ال-کارنیتین (L-carnitine) از اسیدهای آمینه لیزین و متیونین ساخته شده و موجب آزاد سازی انرژی از یاخته‌های چربی میشود. این ماده موجب انتقال اسیدهای چرب به داخل میتوکندری میشود. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، کارنیتین در بافت عضلات و کبد ساخته میشود و در برخی مواد غذایی مانند گوشت، گوشت طیور، ماهی، و برخی از فراورده‌های لبنی وجود دارد.کارنیتین نوعی مکمل غذایی است. وظیفه اصلی کارنیتین در بدن کمک به سوخت و ساز وتبدیل غذا به انرژی می باشد. کارنیتین این عمل را از طریق انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیره به داخل میتوکندری ها جهت بتااکسیداسیون آنها انجام می دهد. از طرف دیگر مصرف چربی‌ها به عنوان منبع انرژی موجب صرفه جویی در مصرف گلیگوژن عضلات گردیده و با حفظ ذخایر گلیکوژن به تأخیر در بروز خستگی ورزش کار می انجامد. میتوکندری را می‌توان موتورخانه یاخته‌های بدن دانست. در واقع انرژی مورد نیاز بدن در این بخش از یاخته‌ها تولید میشود. کارنیتین یک ترکیب چهار تایی آمونیوم است که از اسیدهای آمینه لیزین و متیونین ساخته شده است. در سلولهای زنده نقش آن فرستادن اسیدهای چرب از سیتوسل به میتوکندری در طی فرایند تفکیک چربی (یا چربی های مورد نیاز) برای سوختن است که انرژی آزاد کنند. در بدن، در کبد و کلیه ها تولید شده و در عضلات اسکلتی ، قلب ، مغز و اسپرم ذخیره شده است. معمولا ، بدن همه کارنیتینی که به آن نیاز دارد را می تواند بسازد. با این حال ، برخی از افراد ممکن است دچار کمبود کارنیتین شوند زیرا بدن آنها نمی تواند به اندازه کافی کارنیتین بسازد و یا آن را به بافت ها برای استفاده انتقال بدهد. برخی از شرایط دیگر مانند آنژین ، همچنین مصرف برخی از داروها می تواند باعث کمبود کارنیتین در بدن شود. برخی از شواهد نشان می‌دهد که میزان نیاز به ال-کارنیتین در دوران کودکی و همچنین در زمان‌های خاصی مانند بارداری و شیردهی که میزان نیاز بدن به انرژی افزایش می‌یابد کمی بالا می‌رود که این افزایش نیاز موجب به افزایش تولید این ماده غذایی از سوی بدن میشود. همچنین به‌نظر می‌رسد که وجود ال-کارنیتین برای بهبود کارکرد قلب نیاز است. برای نمونه یک پژوهش نشان داده است میزان کارکرد نابهنجار و تپش غیرعادی قلب بعد از ۴۵ هفته مصرف ۴ گرم ال-کارنیتین در روز در بیماران دیابتی که علاوه بر فشار خون بالا از ناراحتی‌های قلبی و رگی رنج می‌بردند به میزان زیادی کاهش یافته و بهبود پیدا نموده است. همچنین پژوهش دیگر نشان داده است که مصرف روزانه ال-کارنیتین در ورزشکاران میتواند حتی تا ۲۵٪ میزان توانایی و ظرفیت فعالیت بدنی را بالا ببرد. افرادی که از مکمل‌های ال-کارنیتین استفاده می‌نمایند بعد از انجام فعالیت‌های بدنی به میزان کمتری دچار خستگی و کوفتگی می‌شوند. این بررسی همچنان نشان داد که مصرف ال-کارنیتین دو ساعت پیش و پس از دویدن به مسافت ۲۰ کیلومتر موجب بروز خستگی کمتر و بازیابی سریعتر قوای بدنی گردد. همچنین بررسی‌ها نشان داده است که مصرف ۱۰۰ میلی گرم ال-کارنیتین به ازای هر کیلو وزن افراد و کودکان تالاسمی ماژور به مدت ۳ ماه موجب کاهش نیاز بدن این افراد به پالایش خون شود. ● منابع تامین ال کارنیتین در بدن از ترکیب دو اسیدآمینه لیزین و متیونین ساخته می شود. سلولهای بدن برای سنتز کارنیتین به ویتامین‌های C، B۶ و B۳ (نیاسین) نیاز دارند. اما می توان آن را از منابع غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، لبنیات و آواکادو نیز دریافت کرد. غذاهای گیاهی منبع خوبی برای این ماده نمی‌باشند.L – کارنیتین یک دارو هم می‌باشد و برای درمان بیمارانی به‌کارمی‌رود که بدن آنها به اندازه کافی کارنیتین تولید نمی‌کند. اینک کاربرد آن را به‌عنوان راهی برای پیشگیری از صدماتی بررسی می‌کنند که در اثر کاربرد شیمی‌درمانی به بافت‌ها وارد میشود. ● موارد مصرف دارویی کمبود کارنیتین در برنامه‌های بدنسازی (تقویت عضلانی ) جلوگیری از کرامپ عضلانی در همودیالیز و کمک به بهبود عملکرد قلب. ● میزان مصرف: برای فرد ۵۰ کیلویی ۱ تا ۳ گرم همراه غذا به صورت قرص و شربت هم وجود دارد. مصرف ایزومر D کارنیتین بسیار محدود و فقط تحت نظز پزشک است. کارنیتین را طبق دستور پزشک و یا دستور زیر مصرف کنید: کمبود کارنیتین در افراد بالغ: ۹۹۰ میلیگرم، دو یا سه بار در روز درمان اثرات مصرف والپروئیک اسید: ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرن در روز در سه یا چهار وعده ● نازایی مردان: ۲ گرم ال کارنیتین به همراه ۱ گرم ال – استیل- کارنیتین در روز ● اثرات جانبی مصرف کارنیتین مصرف زیاد آن موجب شادی و سرخوشی نسبتاً کمی می شود که می تواند گهگاهی برای پیشرفت وضعیت ذهن و فکر ما مفید باشد. از دیگر اثرات جانبی کارنیتین باید گفت، اگر این ماده بیش از ۳۰۰۰ میلی گرم در روز مصرف شود، ممکن است بدن فرد، بوی ماهی بگیرد. حالت تهوع، اسهال، استفراغ و سردرد نیز در برخی افراد دیده شده است. ● مقدار مصرف: ال کارنیتین را معمولا به مقدار ۵٠٠تا ١٠٠٠میلیگرم ٣ بار در روز همراه هر وعده غذایی مصرف می کنند و به سه شکل قرص،کپسول و پودر موجود است. ● مزایای مصرف ال – کارنیتین: ال کارنیتین دو نوع تاثیر مهم در بدن دارد که یکی اثر چربی سوزی آن است و دیگری اثرات فیزیولوژیکی آن می باشد . - اثر چربی سوزی - تا ثیرات بر روی توده استخوان - اثرات آنتی اکسیدانی - بهبود بیماری های قلبی:( حملات قلبی، نا رسایی های قلبی، آنژین ها، بیماری عروق محیطی ، لنگی متناوب) - کمک به بیماران دیابتی - بهبود عملکرد ورزشکاران استقامتی - کاهش وزن - بهبود آلزایمر و بیماری اختلال حافظه - بیماری های کلیوی و دیالیز - ناباروری مردان - بهبود سندروم خستگی مزمن - بهبود بیماری جنون - کاهش استرس اکسیداتیو عوارض جانبی ال- کارنیتین : مصرف سطوح طبیعی کارنیتین برای شما عوارض جانبی ناخوشایندی به همراه نخواهد داشت . با این وجود ، شما ممکن است زمانی که آن را مصرف می کنید انرژی بیش از حد داشته باشید ، و اگر شما آن را بعد از ساعت ۴ عصر مصرف کنید ممکن است به اختلال درخواب شب دچار شوید. این اثرات جانبی واقعا دلایل مهمی برای نگرانی در افراد نیستند ، چون آنها اغلب خفیف تا متوسط ، و آسان برای مقابله می باشند. برخی از عوارض جانبی ال- کارنیتین که تا کنون گزارش شده شامل: استفراغ ، حالت تهوع ، سردرد ، اسهال ، آبریزش بینی ، بی قراری و مشکل خواب می باشند . برخی از عوارض جانبی جدی ممکن است بالا رفتن میزان سرعت ضربان قلب ، افزایش فشار خون و تب باشند. ● موارد منع مصرف : اگر فرد دچار کم کاری تیروئید است نباید ال کارنیتین مصرف کند چرا که با کار هورمونهای تیروئید تداخل می کند. همچنین در افرادی که دیالیز می شوند این ماده منع مصرف دارد. در افرادی که ال کارنیتین را برای کاهش وزن مصرف می کنند خطر بروز بی اشتهایی عصبی (anorexia nervosa) وجود دارد زیرا ال کارنیتین اشتها را کم می کند و حساسیت فرد به لاغر شدن میتواند نهایتا منجر به بی اشتهایی عصبی شده و سوء تغذیه شدید را به دنبال داشته باشد. ● مواد غذایی که کارنیتین در آنها وجود دارد: بالاترین غلظت کارنیتین در گوشت قرمز و محصولات لبنی یافت می شوند. سایر منابع طبیعی که کارنیتین در آنها وجود دارد ، شامل: آجیل و دانه ها (به عنوان مثال:، کدو، آفتابگردان، کنجد)، حبوبات (لوبیا ، نخود فرنگی ، عدس، بادام زمینی)، سبزیجات(مارچوبه، چغندر، سیب زمینی، کلم بروکلی، جوانه بروکسل ، سیر، خردل سبز، بامیه، جعفری، کلم پیچ) میوه (موز)، غلات (گندم سیاه، ذرت، ارزن، بلغور جو دوسر، سبوس برنج، گندم، سبوس گندم، جوانه گندم) و گرده عسل .
زخم گوارشی یا " اولسر پپتیک " قرن‌هاست که انسان‌ها را گرفتار کرده است. علت دقیق این عارضه نامعلوم بود. امروزه می دانیم که یک میکروب عامل این بیماری است: باکتری به نام " هلیکوباکتر پیلوری " . معده شما یک از بدترین جاها برای رشد یک میکروب است. در واقع هلیکوباکتر پیلوری تنها باکتری است که میتواند در معده زنده بماند و رشد کند.
این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح‌دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است. این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی است که توضیح‌دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن است.
اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد.
دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می‌دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود وارد کند.
سوم اینکه این باکتری تا حداکثر هفت پروتئین شلاق‌مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده‌اند و ان را درون لایه مخاطی حرکت می‌دهند.
چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده‌های مخصوصی است که به آن امکان می‌دهد هنگامی که راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلولهای پوشش معده بچسبد.
هلیکوباکتر پیلوری یک خاصیت دیگر هم دارد که از همه مهم‌تر است. این باکتری میتواند مولکول‌های " اوره " ـ ماده شیمیایی که در بافت‌ها و مایعات بدنی انسان وجود دارد ـ را تجزیه کند. این فرآیند باعث ایجاد آمونیاک و دی‌اکسید کربن می شود ، که غلاف ابرمانندی در اطراف باکتری به وجود می‌‌‌آورد که آن را اسید معده که باکتری‌های معمولی را می‌کشد ، حفاظت می‌کند.
این توانایی برای تجزیه اوره امتیاز بزرگی برای هلیکوباکتر پیلوری است ، اما پزشکان این خاصیت را به امتیازی برای خودشان بدل کرده‌اند ، به این ترتیب که با " آزمون تنفسی اوره " وجود عفونت با این باکتری را تشخیص می‌دهند.
چه کسی هلیکوباکتر می‌گیرد ؟
بر اساس بهترین تخمین‌ها حدود نیمی از جمعیت جهان با هلیکوباکتر پیلوری آلوده هستند و این شیوع آن را شایع‌ترین عفونت باکتریایی در انسان‌ها می‌سازند. از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذا منتقل میشود که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند ، عفونت با هلیکوباکتر پیلوری بیش از همه در مناطقی شایع هستند که ازدحام جمعیت ، بهداشت نامناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشند. در کشورهای رو به توسعه مثل بعضي مناطق ايران شیوع عفونت با این باکتری به 80 درصد می رسد. میزان عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعیـ اقتصادی متفاوت است.
هلیکوباکتر چگونه آسیب می‌رساند ؟ هلیکوباکتر پیلوری بر خلاف باکتری‌های استرپتوکوک و استافیلوکوک که روی پوست یا در گلو قرار دارند ، بدون اینکه التهابی ایجاد کنند ، همیشه باعث التهاب میشود ، و در این مورد التهاب معده یا " گاستریت " به وجود می‌آید.
این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می‌کند که گلبول‌های سفید را تحریک می‌کند تا پروتئین‌های کوچکی ( سایتوکاین‌ها ) را تولید کنند. این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را بیشتر تشدید می‌کنند. سویه‌هایی از هلیکوباکتر که حاوی یک ژن خاص به نام cagA را داشته باشند ، بیشتر از همه آسیب‌رسان هستند. با این حال حتی این گونه‌ها نیز از پوشش معده به سایر نقاط بدن گسترش پیدا نمی‌کنند.
گرچه هر کسی که هلیکوباکتر پیلوری را داشته باشد ، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد ، اکثریت عمده این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. سیگار کشیدن خطر زخم‌های گوارشی و سرطان‌های مربوط به هلیکوباکتر پیلوری را افزایش می دهد ، و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل‌تر می‌کند.
تشخیص
آسان‌ترین راه تشخیص هلیکوباکتر پیلوری انجام یک آزمایش خونی است که میتواند پادتن‌ها یا آنتی‌بادی‌هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند. علیرغم آسانی انجام آزمایش خون ، این شیوه دارای دو محدودیت است. اول اینکه نمی‌تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری میشود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی‌کند ، تفاوتی قائل شود.
دوم اینکه آزمایش خون نمی‌تواند بگوید که آیا درمان باعث معالجه بیماری و ریشه‌کنی باکتری شده است یا نه ، چرا که پادتن‌های ضد باکتری مدتها پس از نابودی آن در خون باقی می‌مانند. با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد ، نشان‌دهنده عفونت فعال است ، در حاليكه کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن است.
دو آزمایش غیرتهاجمی دیگر که به پزشکان امکان می‌دهند که عفونت فعال با هلیکوباکتر پیلوری را تشخیص دهند و با دقت بسیار معالجه بیماری را ارزیابی کنند. آزمون جدیدتر میزان پرئتئین‌های باکتری را در نمونه مدفوع شناسایی می‌کند. حدود 94 درصد بیماران دارای عفونت فعال هلیکوباکتر پیلوری آزمایش مدفوع مثبت است ـ و اگر درمان موفقیت‌آمیز باشد ، نتیجه آزمایش تقریبا همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی میشود.
آزمون قدیمی‌تر بر توانایی هلیکوباکتر پیلوری در تجزیه اوره متکی است. " آزمایش تنفسی اوره " یک شیوه سریع ، دقیق و ایمن برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری استـ و از آنجایی که تنها باکتری‌های فعال را شناسایی می‌کند ، میتواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود.
اغلب بیمارانی که گمان می‌رود هلیکوباکتر پیلوری داشته باشند ، می‌توانند با یکی از این سه آزمایش غیرتهاجمی تشخیص داده شوند: آندوسکوپی و نمونه‌برداری بافتی و اما قدیمی ترین آزمایش برای هلیکوباکتر پیلوری که یک شیوه تهاجمی است که استاندارد طلایی باقی می ماند : آندوسکوپی و نمونه‌برداری بافتی. پیش از آندوسکوپی به بیمار یک داروی مسکن داده میشود و یک ماده بیحسی به گلوی او اسپری میشود. سپس پزشکان لوله فیبر نوری آندوسکوپ را از طریق دهان به معده می‌فرستند.
آنها پوشش معده را بررسی می‌کنند و بیوپسی یا تکه‌برداری انجام می‌دهند. برای تشخیص سریع می‌توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم هلیکوباکتر پیلوری که اوره را تجزیه می‌کند ، مورد آزمایش قرار داد. متخصصان آسیب‌شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ‌آمیزی‌های مخصوص می‌توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده ببینند و آن را از لحاظ حساسیت به انواع پادتن‌ها مورد آزمایش قرار دهند.
سایر عوامل ایجاد زخم‌های گوارشی استرس و رژیم غذایی را فراموش کنید. تنها سه علت ثابت‌شده برای زخم گوارشی وجود دارد. شایع‌ترین علت هلیکوباکتر پیلوری است. یک علت بسیار نادر دیگر " گاسترینوم " است: تومورهای اثنی‌عشر یا دوازدهه که با تولید هورمونی به نام گاسترین ترشح بیش از حد اسید معده و ایجاد زخم را باعث می‌شوند.
یک علت بسیار شایع دیگر مصرف قرص‌های " ضدالتهابی غیراستروئیدی " ( NSAIDs ) مانند آسپیرین ، ایبوپروفن ، ناپروکسن و ... است. تقریبا همه زخم‌هایی که بوسیله هلیکوباکتر پیلوری ایجاد نمی‌شوند ، ناشی از این گروه داروها است. همه این داروها می‌توانند باعث التهاب ، ایجاد زخم ، یا خونریزی به خصوص در سالمندان شوند.
درمان وقتی صحبت عفونت میشود ، همه به یاد آنتی‌بیوتیک و علاجی فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری‌ها موثر است ـ اما نه برای هلیکوباکتر پیلوری ، که توانایی غریبی برای مقاوم‌شدن به آنتی‌بیوتیک‌ها دارد.
خوشبختانه پزشکان می‌توانند با استفاده از درمان ترکیبی آنتی‌بیوتیک بر این مشکل فائق آیند. بسیاری از برنامه‌های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی‌بیوتیک به علاوه یک یا داروی خنثی‌کننده اسید به کار می‌روند.يكي از اين برنامه ها عبارتست از
1ـ مترونيدازول
2ـ تتراسيكلين
3ـ بيسموت
4ـ امپرازول
فلفل های رنگی، کاکائو، هندوانه، گوجه فرنگی، چای سبز، زردچوبه و انواع توت های رنگی در برابر اشعه مضر خورشید اثر محافظتی برای پوست دارند و استفاده از آنان در تابستان توصیه شده است. برخی از گیاهان به طور طبیعی در بافت خود آنتی اکسیدان تولید می کنند؛
Read more ...